Het is prachtig buiten. De maan wordt elke nacht voller en staat nu als een grote vurige oranje bal laag aan de horizon. Het is eindelijk helemaal helder en met één blik omhoog zie ik de grote beer en de poolster die me het noorden wijst. Nooit gedacht dat ik daar ooit eens op af zou moeten sturen. Er zijn bijna geen golven en de boot zoeft zachtjes door het water. Wanneer er ook opeens een paar dolfijntjes tevoorschijn komen, is mijn dag compleet. Dit is zó puur. Even later kleurt de lucht roze en komt de zon voorzichtig een kijkje nemen. Nog meer dolfijnen!!! Ik kan mijn geluk niet op. Ze zijn overal en zigzaggen door het water, komen soms met tientallen tegelijk boven water en spelen met de boot. Het zijn verschillende soorten door elkaar. Wat moet dat een gezellige boel zijn daar beneden. Ik wilde net gaan schrijven over wat voor heerlijke dag het gister was, maar de volgende staat al weer klaar en doet gelijk zijn best om te overtreffen.
Na dik zeven uur slapen werd ik gister uit mezelf wakker. Koen had me laten doorslapen en was even naast me gekropen, wat een luxe dat het weer dat even toe laat! De wind is zo gedraaid dat we iets ruimer dan scherp aan de wind kunnen varen en er staan nagenoeg geen golven. Hierdoor kan de boot makkelijk op snelheid komen met het hele kleine beetje wind dat er staat. De boot ligt bijna beweegloos recht op het water, en gaat toch nog bijna 4 knopen vooruit. Een heerlijk gevoel en ook een beetje onwerkelijk zo midden op de ocean.
We ontbijten met speculaasjes, gewoon omdat het kan. We hebben geen zin in pap en worden wat baldadig, halen alle voorraden naar boven en eten de meest gekke combinaties. Pikante inktvis met pesto vond Koen net iets te ver gaan, maarja als hij geen tonijn vangt moeten we wat he?! 😉 Toast met kaas en mosterd, met pindakaas en sambal, roerei met spinazie en asperge uit blik. Aan creativiteit geen gebrek.
Rond één uur valt de wind weg, maar trekt gelukkig precies genoeg aan om niet helemaal stil te vallen. Een wat teleurstellende twee knopen snelheid laat onze stemming niet bederven. De zon schijnt! We wisten dat dit windwak eraan zou komen en wat maakt dat ene dagje langer nou nog uit.
Ik tover de boot om in een wellness salon. Trakteer mezelf op een ijskoude douche op het achterdek en… was mijn haren!!! Oh wat is dat goddelijk. Opdrogen in de zon, achter de buiskap zijn Griekse zomerse temperaturen te vinden. Ik had niet verwacht dat er nog een blotebillendag in zou zitten, wat een geluk.
We spelen spelletjes, lezen het zoveelste boek uit, dommelen weg, zingen liedjes en zeggen wel tien keer dat dit zo een chill dagje is, het lijkt wel vakantie!
Wanneer ik naar het water tuur, hoop ik dat we eindelijk weer eens dolfijnen of misschien zelfs wel walvissen zullen zien. Ik zeg tegen mezelf dat ik niet te gulzig moet zijn en dat het goed is zoals het is. Niet wetende dat ik diezelfde nacht nog een groot cadeau krijg en ze urenlang met ons mee zwemmen.
Toen Koen me net wakker maakte voor mijn nachtwacht en me een update gaf over de afgelopen vier uur, vertelde hij me dat we maar tien mijl vooruit zijn gekomen. Op het moment dat ik mijn sokken aan trek, begint de autopilot te piepen dat hij niet op koers kan blijven. Grrr… Niet verwonderlijk met 0,8 knoop snelheid. Ik neem het roer over om de kleine zuchtjes wind op te vangen met mijn fingerspitzengefühl en langzaam begint de snelheid weer toe te nemen. Als de windrichting zo blijft draaien, kunnen we misschien beter overstag. Lekker dan, laat daar nou net de 3e boot die we in 1100 mijl zijn tegengekomen liggen. Een vissersboot zo ver uit de kust zónder AIS, ik vind het verdacht. Ik wacht wel even tot het wat harder gaat waaien. Ik ben al lang blij dat we genoeg snelheid hebben, zodat de zeilen niet continu heen en weer klappen.
Toen kwamen de dolfijnen, en toen was ik voor de honderdste keer de gelukkigste mens op aarde :).
Positie om 7.00 onze tijd: N34*45,727’ W30*9,423’
~ Iris - Let's Flow! ~ 