Ieder mens heeft unieke talenten en een eigen dna-profiel. Tegelijk zijn we allemaal mensen die tegen universele uitdagingen aanlopen.
Ik geloof dat hoe wij onze kwaliteit van leven, gezondheid en geluk ervaren, door verschillende factoren wordt bepaald. Een (groot) deel wordt beïnvloed door genetische factoren, onze omgeving, opvoeding en een kansfactor, geluk of pech.
En een klein percentage, wat een groot effect heeft op onze beleving van kwaliteit van leven, heeft te maken met welke keuzes wij maken.
Ik geloof dat de mate waarin wij de vrijheid voelen om de regie te pakken over ons eigen leven, veel effect heeft op ons gevoel van geluk en welzijn.
En ook dat er in ons leven veel gebeurtenissen zijn waar we geen invloed op hebben, hoe hard we ook ons best doen.
Zo zijn er genoeg voorbeelden van kettingrokers die nooit ziek worden en mensen die altijd gezonde keuzes maken en toch kanker krijgen. Oneerlijk verlies, ziekte, lijden en tegenslagen, maar ook positieve gebeurtenissen die ons overkomen, zonder dat we hier enige invloed op hebben gehad.
Tegelijk leven we in een kennismaatschappij waarin we in de loop der jaren door Westerse wetenschap steeds meer inzicht hebben gekregen in oorzaak en gevolg, waardoor we onszelf heel veel lijden hebben kunnen besparen. In mijn leven heb ik ervaren dat autogordels verplicht werden, kinderen in autostoeltjes moeten, roken bijna overal verboden is geworden, op scholen geen snoep uitgedeeld mag worden, enz. Met alle positieve meetbare gevolgen van dien, zoals minder verkeersslachtoffers en een steeds hogere gemiddelde levensverwachting. Er is in de loop der jaren een enorm gevoel van maakbaarheid gecreëerd, inclusief bijbehorende verwachtingen.
Hoe goed we ook kunnen plannen, organiseren en controleren, volledige maakbaarheid is een utopie, een schijnzekerheid. En hoewel we ons hier misschien ergens wel bewust van zijn, is het intens uitdagend om hier ook echt naar te leven.
Want wat als we die controle in zekere mate loslaten? Omarmen dat we niet alles zeker weten? Dan wordt het ONzeker, en dat is spannend, dat is eng! En laat ons hele systeem nou gericht zijn op het vermijden van angst, om ons te beschermen.
Juist dat kleine percentage van hoe wij omgaan met de gebeurtenissen in ons leven, bepaalt in grote mate hoe gelukkig wij ons voelen. Kiezen we voor angst of voor vertrouwen?
Ik geloof en heb zelf ervaren dat wij diep van binnen weten wat er nodig is om vol te leven, om te vertrouwen op het onbekende. Dat wij meer zijn dan ons verstand en gedachten die ons kunnen laten leiden door angst.
En dat betekent voor mij niet als een kip zonder kop de snelweg oversteken, maar meer voelen en herkennen waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Voelen en herkennen wat me koud laat, waar mijn maag zich van omdraait, waar ik kriebels van in mijn buik krijg, waar mijn nekharen van overeind gaan staan, waar ik tranen van in mijn ogen krijg. Door mezelf letterlijk recht in de ogen aan te durven kijken. Lichamelijke signalen te ervaren die ons vertellen wat we nodig hebben, maar waar we nooit echt in hebben leren vertrouwen.
Ik geloof dat het leven een aaneenschakeling is van avonturen, waarin je bij ieder avontuur weer een mooi nieuw stukje van jezelf ontdekt. Door nieuwsgierig te gaan kijken naar dit proces, ben ik mezelf langzaam toe gaan staan om keuzes te maken waar ik blij van word. Om echt eerlijk te zijn naar mezelf. Elke dag weer. Zelfs als het een beetje spannend is, nee vooral als het spannend is :). Beetje bij beetje leer ik meer vertrouwen op mezelf. Met vallen en opstaan, want dat schijnt erbij te horen…
Of ik altijd mijn hart volg en volledig trouw ben aan mezelf? Nee, ook ik ervaar iedere dag hoe het is om met de ‘rem erop’ te leven. Door een diepgewortelde angst om afgewezen te worden, niet goed genoeg te zijn als mens, een angst om ‘te vroeg’ dood te gaan. Dan zou ik namelijk volledig schijt hebben aan wat anderen van me vinden. En dat kan ik gelukkig (nog) niet, anders valt er niks meer te leren en is er ook niks meer aan :). Zelfs op de publiceerknop van dit blogje klikken vind ik eng. Gelukkig wint het verlangen om te creëren en het vertrouwen dat het ok is, van de angst om te falen, om niet goed genoeg te zijn. Stap voor stap volg ik mijn flow.
In mijn coaching creër ik ruimte om aandacht te geven aan wat jij echt belangrijk vindt, zodat je jouw unieke flow volgt en een betekenisvol leven kunt leiden. Dat is mijn ‘ikigai’! Dat is waar ik blij van word. Dat is hoe ik vertrouwen boven angst kies. Dat is mijn unieke flow in het leven!
Ha lieve Bibi, voor mij blijf je Bibi.
Prachtig stuk! Tegenwoordig coach ik veel jongeren en dit is dan ins thema. Daar draait het allemaal . Wij hebben altijd een keuze , hoe moeilijk de situatie ook is en het is aan jou welke keuze je maakt en he daar je verantwoordelijkheid voor pakt.
Ik heb me enorm laten inspireren door Edith Eger, De keuze en haar nieuwste boek het geschenk. Je kent deze vast wel.
Verder alkes goed met jou?
Hoop dat we echt een keertje gaan afspreken na deze rare tijden. Lijkt me leuk om hierover met jou te praten.
Dikke kus Ardje
heel mooi en volwassen geschreven, proficiat, we ontmoetten elkaar op San Antao enkele jaren terug, altijd welkom