Omarm de beren op je weg

Vorige week was ik op bezoek bij een vriendin die net voor zichzelf begonnen is, een droom die na lang wikken en wegen is uitgekomen. Op de schouw stond een lijstje met een print van een beer met de tekst: Beren op de weg? Stuur ze naar het bos! Ze vertelde me dat die print haar erg geholpen heeft bij het herkennen en overwinnen van gedachten die haar droom in de weg zaten.

Bekende beren voor mij, nu ik als zelfstandig coach aan de slag wil gaan: Hoe ga ik dan mijn geld verdienen? Hoe kom ik ooit aan klanten? Vinden anderen mensen mij wel goed genoeg? Kan ik het eigenlijk wel? De ene beer is groot en angstaanjagend, de andere kijkt uitdagend met een knipoog.

Ook onze droom om een zeilreis te maken kende behoorlijk wat beren in mijn hoofd. Praktische beren, zoals geld, werk, huis, hoe kom je aan een boot? Zelfs een beertje als pensioengat danste op de weg! Meningen van anderen, is het niet te gevaarlijk, zijn daar geen piraten?

Allerlei gedachten in mijn hoofd die voortkwamen uit allerlei overtuigingen. Door de beren aandacht te geven en met ze in gesprek te gaan, kwam ik erachter dat ze allemaal niet zo groot en eng waren als ze in eerste instantie leken. En dat er een gigantische opperbeer was die overdwars op de weg lag: meneertje zelfvertrouwen.

Voor de volle 100% geloven in mijzelf en in mijn eigen kracht. Vertrouwen hebben in de toekomst en in het onbekende. Het blijven thema’s die iedere keer weer tevoorschijn komen. Ieder nieuw avontuur weer, het hoort erbij. En het maakt een avontuur ook spannend en uitdagend.

Vele beren zorgen ervoor dat de meeste mensen hun grootste dromen en diepste verlangens ergens ver weg in het bos verstopt laten zitten. Het voelt veilig om het paadje te bewandelen dat je iedere dag volgt. Je kent de bloemetjes, het mos, misschien is de weg zelfs wel geasfalteerd met lantaarns voor verlichting.

Je weet dat er meer is, soms ruik je de lekkerste appeltaart vanachter een boom af komen. Soms kom je iemand tegen die van een andere planeet lijkt te komen. En heel af en toe lijkt er zich een klein pospaadje te ontwikkelen, maar dan… die beeeren!

Je kunt wegduiken, je kunt boos worden, ze verafschuwen, doen of je ze nooit gezien hebt. Of… met knikkende knieën en zwetende handjes voorzichtig oogcontact met ze maken. Eén voor één, stap voor stap. Na een eerste grom kan je alsnog wegrennen of… even je ogen dichtknijpen en blijven staan. Opnieuw toenadering zoeken, met een nieuwsgierige blik de beer onderzoeken.

Hoe dichter je bij de beer komt, hoe meer je van hem gaat herkennen. Hij blijkt zelfs een deel te zijn van jezelf. De kritische stem, zijn afkeurende houding, hij blijkt slechts een schim te zijn van jouw eigen gedachten.

Geef de beer aandacht, ga met hem in gesprek, probeer hem niet de rug toe te keren, maar onderzoek hoe je samen met hem de wereld kunt gaan ontdekken. Wanneer jij lief bent voor hem, is hij dat ook voor jou. Hij zal je verrassen, verblijden, laten lachen en weer laten genieten van het leven.

Ik weet zeker dat Merel het geweldig gaat doen als HR zzp’er. En mocht je dit gelezen hebben en benieuwd zijn naar een ontmoeting met je eigen beren, stuur me gerust een berichtje voor een vrijblijvende intake :).