Even een teken van leven van de schipper en haar bemanning. We zijn vandaag aan de derde dag begonnen en we boffen met het weer. De eerste dagen zijn altijd een beetje wennen en iedereen begint langzaam in het ritme te komen. Het in de zeilerswereld vaak gebruikte woord ‘inslingeren’ is hier wel van toepassing. De golven komen soms van alle kanten en er staat een grote slome oceaandeining, maar nu is het gelukkig even heerlijk rustig.
Het lichaam van Cees was even in protest, maar na 2 goede nachten slapen en toch maar wel een scopolominepleister achter het oor, doet hij vannacht ook weer mee aan het wachtschema. Zijn grootste zorg was dat de voorraad naar de vissen ging, maar gelukkig hebben we meer dan genoeg. Beide heren zeiden van te voren in koor dat ze héél veel eten, dus we hebben voor 5 personen i.p.v. 3 ingekocht haha.
Victor en ik hebben gelukkig geen last van zeeziekte, maar moeten wel wennen aan het ’s nachts opstaan en wacht draaien. Het weer is erg veranderlijk en vlagerig waardoor we veel zelf sturen, om de auto pilot te ontlasten. We slapen veel, kletsen wat, staren naar de zee en hebben elke avond een momentje met zijn drieën waar we samen avondeten en de dag doorspreken. Een zogezegd reflectie perceptie correctie momentje… We nemen de weersverwachting door, bespreken hoe iedereen zich voelt en maken een plan voor de aankomende nacht.
Verder is de eerste nacht door een joekel van een beest de vislijn afgebroken. Het elastiek is aan flarden en de lijn (touw!) door midden. Ik hoorde eerst een knal en zag nog een paar keer iets groots keihard op het water splashen. Ik neem aan woedend… Ik hoef ineens niet meer zo nodig een vers visje in de pan…
Gistermiddag was het windstil en bloedheet, dus hebben we lekker gezwommen! Met een duikbril hield ik in de gaten of we niet als lunch gezien zouden worden haha ik vond het echt retespannend. De dieptemeter geeft nl best vaak aan dat er iets op 8, 10 of 25 meter onder ons is, best interessant bij 3000m diepte. Mijn fantasie slaat daarbij standaard op hol, nu denk ik dat het ook een schol vissen kan zijn. Het onderwaterschip zat overigens onder de aangroei dus Victor en ik hebben een goede work-out gedaan. Ik heb het idee dat het wel iets scheelt in snelheid.
Ook hebben we al best vaak dolfijnen gezien, dat blijft toch altijd een feestje! De maan is trouwens voller dan vol, wat een geweldige schijnwerper betekent. Fijn dat we zo kunnen wennen aan de nacht, die elke dag een stukje donkerder zal worden.
Afgelopen nacht hebben we trouwens de tanker MSC … opgeroepen. Die klonk alsof ik hem uit een heeele diepe slaap wakker maakte. Hij stelde zijn koers bij en ging met een ruime boog om ons heen. Blijft toch leuk dat zo een schip van 300 meter voor ons uitwijkt…
Ikzelf ben inmiddels ook wat meer ontspannen. Vanaf het moment van uitvaren kwamen we alledrie tot rust, maar mijn hoofd was nog wel wat onrustig. Het is toch anders dan de vertrouwde routine met Koen en ik voel me enorm verantwoordelijk. Gelukkig heb ik twee hele goede kerels uitgekozen, die ik volledig kan vertrouwen. We raken steeds meer vertrouwd in de boot en in elkaar. En beginnen steeds meer te genieten van het leven op zee. De weersverwachting voor de komende dagen ziet er goed uit, we hebben er zin in!
~ Iris - Let's Flow! ~ 