Al mijn zintuigen staan op scherp. Ik voel de wind schuin van voren komen. Op iedere golf verandert de hoek met de wind en stuur ik wat bij. Er zou een maan moeten zijn, maar het lukt hem niet om door het wolkendek heen te breken. Aan de wind varen blijf ik een lastige koers vinden, zeker in het donker. Gelukkig heb ik zo een 1400 mijl om te oefenen. Het vergt mijn volledige concentratie, er is geen ruimte om aan iets anders te denken. Als ik te veel in de wind stuur, gaan de zeilen klapperen en verliezen we snelheid. Als ik te veel van de wind af stuur, is de zeilstand niet goed en verliezen we ook snelheid. Er is één optimale hoek en als ik die te pakken heb, voel ik de hele boot genieten.
Nadat Koen me had wakker gemaakt en ik een noedelsoepje op had (en half over mezelf heb heen gegooid), ben ik de nieuwe weersverwachting binnen gaan halen. We moeten nog zo een 500 mijl varen en de windrichting wordt steeds belangrijker. Voor het eerst kijk ik voorzichtig naar een mogelijke aankomstdatum, maar ik zet het weer snel uit mijn hoofd. Er lijkt over een paar dagen erg weinig wind aan te komen en daarna zelfs mogelijk tegen te draaien. Ik weet dat die vijfdaagse voorspelling absoluut nog niks zegt, maar ik kan het niet uit mijn hoofd zetten. We moeten meer hoogte winnen, meer zelf sturen.
Op dat moment begint de wind toe te nemen en hoor ik het nou goed… regen?! Daar was ik na deze heerlijk rustige dag met straalblauwe lucht echt totaal niet op voorbereid. Ik had zin om te schrijven in mijn joggingsbroek, niet in weer een natte kop. Ik hijs mezelf in mijn pak en haal de stuurautomaat van het roer.
Oh wat is dit toch eigenlijk een heerlijk gevoel. En wat ben ik ontzettend van deze boot gaan houden! Wat maakt mij die regen ook uit. Nu stuur ik in ieder geval recht op de Azoren af. En we gaan als een tiet (voor zover tieten kunnen varen, het klinkt iig lekker).
Wie had ooit gedacht dat ik de nacht zo zou kunnen gaan omarmen. De eerste nachten vond ik nog spannend en soms zelfs een beetje eng. De nachtwachten zijn eigenlijk nooit mijn favoriet geweest. Nu voel ik me er helemaal thuis en kijk ik er overdag soms zelfs een beetje naar uit.
De uren zijn voorbij gevlogen. Het is weer eens anders gelopen dan ik had verwacht en het onderwerp waar ik al half mee was begonnen, moet even tot een andere nacht wachten. Gelukkig heb ik er nog genoeg te gaan :).
Positie om 3.45: N30*34,044’ W31*0,572’
~ Iris - Let's Flow! ~ 