Zomaar een dag op zee (dag7)

“Kukelekuuu!! Ik kom eraan hoor!”, roep ik schuldbewust vanuit onze hut. Voorzichtig kijkt Koen om het hoekje. “Wat doe je?”
“Ehm.. opstaan? Jij hebt me toch gewekt? En toen ben ik weer in slaap gevallen… toch?” “Haha nee joh, je kan zeker nog een uur slapen gekkie!”
Verward probeer ik weer te slapen, deze droom leek zo echt! Ik voel me blijkbaar schuldig dat ik soms wel 20 minuten nodig heb om wakker te worden, en soms zelfs weer inslaap val, wat weer afgaat van Koen zijn slaaptijd.

Zo komt het voor dat we elkaar wel eens langer laten liggen, als de omstandigheden het toelaten. Bijvoorbeeld vanochtend, toen ik het ‘spel met de wolk’ speelde. De zon kreeg nog geen kans door deze grijze wolk heen te komen en het leek me zo leuk om Koen pas wakker te maken als de zon scheen, haha ziek jezelf.

Snelheid maken, iets extra afvallen, misschien kan ik dan de kern nog ontwijken. Komt ie al dichterbij, moet ik al reven? Het lijkt te lukken, de afstand lijkt gelijk te blijven. De wind draait gunstig, ik kan er gebruik van maken. Pfft wat is die wolk ineens groot, maar we gaan als een speer! Volledig geconcentreerd ga ik op in het spel en ineens staat koen in de opening, die was behoorlijk uitgeslapen en had zelfs een poetsbui! Eerst zichzelf, toen de afwas, toen de zoute vloer, nou daar wil ik best wel het roer wat langer voor vasthouden hoor:).

Het is een mooie dag met wel af en toe nog wat buien. Ik vraag Koen waar ik vannacht over zou gaan schrijven. “Geen idee, alle dagen zijn wel een beetje hetzelfde toch?” Haha nee daar heb ik echt wat aan. Ik wacht wel weer gewoon tot vannacht, dan komt de inspiratie vanzelf.

Het regent inmiddels smsjes sinds het blog van gister, superleuk! (Van hele lange teksten komt alleen het begin helaas door, mailen mag ook) We worden er erg vrolijk van, blijkbaar doet ‘off the grid’ leven zonder internet toch wel wat met je haha.

We lunchen pannenkoeken en ‘s avonds eten we wraps. De autopilot bleek het gelukkig ineens weer te doen, dus daar waren we enorm blij mee.
Soms lijkt de badmeester weer eens het golfslagbad aan te zetten en komen de golven in allerlei soorten en maten echt van alle kanten. Maar meestal zeilt het vandaag heerlijk!

Toen Koen me 3 uur geleden wakker maakte voor de ‘hondenwacht’, vroeg ik me nog af waarom die eigenlijk zo genoemd wordt. Ja het is de enige nachtshift zonder zonsopgang of zonsondergang, maar verder begin ik die nacht wel te waarderen! Er begint weer een leuk maantje te komen, beetje sterren kijken, beetje schrijven… ehh sterren? Ik werp een blik naar buiten en schuin voor de boot, pikzwart. Er bestaan blijkbaar verschillende tinten donker in de nacht. Oei, dit was categorietje zwart, waarbij de donkere zee in één stuk overgaat in de lucht.

Ok, foute boel. Ik sta gelijk op scherp, leg de reeflijn klaar, probeer in te schatten hoeveel tijd ik nog heb, gooi het roer om naar ruime wind, laat de genuaschoot vieren, draai door naar voor de wind en precies op een dood moment op een golf trek ik de reeflijn in 3 grote halen aan. Die staat gelijk snoeistrak, laat die bui maar komen! Nog geen twee minuten later sta ik in de stromende regen met harde windstoten en ik vond het nog leuk ook.

Dit herhaalt zich nog een paar keer die nacht, waardoor ik bijna niet aan schrijven toe kom. Pas toen het wat rustiger leek te worden en de sterren weer zichtbaar waren, pakte ik mijn telefoon erbij. Ik had niet in de gaten dat het langzaam weer harder begon te waaien, dat kan dus ook zonder bui Iris… Ik legde m’n telefoon weg en dacht mijn trucje waar ik inmiddels aardig in getraind ben op de tast even makkelijk te herhalen, maar had de wind onderschat. Het gaat net goed, maar mijn scherpte is weg. Ik sla op de bakskist en roep of Koen wil komen helpen. Binnen vijf seconden staat hij in zijn boxer de reeflijn aan te trekken, mijn held.

Het is een verslaving geworden om snachts te schrijven en ik heb begrepen dat er nogal wat mensen zijn die iedere ochtend mijn berichtjes lezen. Het kan zijn dat ik een keertje oversla of dat de connectie weigert, dit betekent niet gelijk dat we gezonken zijn of er iets ergs aan de hand is.

Koen heeft inmiddels mijn hondenwacht overgenomen. Het is half 5 en de buien zijn nog niet uitgespeeld. Over 5,5 uur zijn we precies een week onderweg! In theorie zijn we halverwege, ik praktijk moeten we nog even afwachten hoe het loopt. Keep you posted!

Voor nu, welterusten!