Buien en golven (dag 5)

“Hé bah!” Mompelde ik hardop toen ik naar de zonsopkomst wilde gaan kijken. Aan bakboord een bui met een regenboogje, aan stuurboord een dikke bui met een donkergrijs gordijn van regen. We zijn weer in een nieuw level aanbeland, het is gedaan met ons rustige koersje!

Koen mag eigenlijk nog een half uur slapen, maar ik besluit hem toch om half acht maar te wekken. Ik ben niet meer zo gewend aan buien en er kan gevaarlijk veel wind in zitten. In de verte zien we bloemkool wolken, was dat niet een teken van buienvorming? En what the fuck doen die zwaluwen hier midden op de oceaan? Zijn die hier helemaal naar toe gevlogen om mij te vertellen dat het gaat regenen? We besluiten het nog even aan te kijken en de bui passeert ons met een klein beetje miezerregen.

Er staat een grote, lange oceaandeining uit het noorden, veroorzaakt door een eerdere storm honderden kilometers verderop. Hoge golven, maar wanneer er minimaal 10 seconden tussen zit, is het geen probleem en surfen we er zo overheen. Het wordt uitdagender wanneer er in de middag een extra golvenpatroon van de zijkant bijkomt. Ook de wind neemt toe en af en toe beuken we keihard op de golven. De dreunen gaan bij mij door merg en been. Elke keer wanneer de boot wordt gelift door een golf, krimp ik in elkaar. Meestal surft hij dan de lange golf af, zoals een lange uitgestrekte skipiste met glooiende bulten, waarbij je de krachten in je benen voelt in het dalletje en een klein sprongetje maakt op de top. Maar soms knalt hij precies op een eigenwijze andere golf, als een BMX die over een heuveltje vliegt en precies bovenop het volgende heuveltje beland. BAM! En de boot ligt dan zo goed als stil…

Wanneer in de middag de wind nog meer toeneemt, besluiten we met het oog op de nacht het grootzeil 3 dubbel te reven. Met een grote genua zeilt het eigenlijk super!

Ik probeer het golvenpatroon te begrijpen, maar er is geen pijl op te trekken. Ook zelf sturen voorkomt de keiharde klappers niet en dat frustreert me. Ik probeer in de avond wat te slapen, maar lig gespannen in bed. Ik ben allergisch voor klapperende zeilen en ik merk dat ik toch een lichtelijk auto pilot traumaatje heb opgelopen. Ik zie dat Koen buiten de zaklamp een paar keer aanklikt, dit voelt niet goed. Vijf minuten later staat hij in onze hut en wil even overleggen. Het reguleerlijntje van de genua is los, waardoor het achterlijk enorm klappert. Wegrollen of proberen te fixen? Wegrollen lijkt ons de meest relaxte en veiligste oplossing. Alleen de boot blijkt dan voor geen meter meer te varen, als een speelbal van de golven. Dan maar in het donker naar voren. We zetten het deklicht aan en ik stuur de boot bijna voor de wind, zodat Koen de situatie rustig kan checken. Wat een verschil als we met de wind mee varen! Hij bevestigt een extra lijntje, waardoor het probleem weer is opgelost. Ik ben blij als hij weer veilig terug is in de kuip.

Daarna probeer ik weer wat te slapen, maar de buien maken de zee en de boot (en mij!) erg onrustig. Ik zet een goodnight kinderpodcast over powervrouwen (hoe verzin je het) aan en doezel eindelijk een beetje weg.

Wanneer Koen mij wekt om 1 uur, gaat de boot weer flink te keer. Het gespannen gevoel is gelijk weer terug, op de plek waar je normaal vlinders in je buik hebt, maar dan meer een soort wespen. Ik heb een bloemkoolwolk in mijn buik en na weer een megagolf komen de tranen als een stoortbui naar buiten. We besluiten ook de genua te reven, wat een beetje gek voelt met 12 knopen wind. Zou de windmeter het niet goed doen, of zijn golven de boosdoener? Ik denk het laatste. Ook is de wind erg vlagerig. Na het reven is de rust wedergekeerd, zowel bij de boot als bij mij. Voor zolang het duurt.

Vier uur lang werk ik hecht samen met mijn grote vriend de stuurautomaat. De wind varieert tussen de 7 en 17 knopen en de hoek verandert ook gerust 45 graden. De grote klappers op de golven blijven gelukkig weg. Af en toe een zoute douche van de zijkant en soms wat zoete regen. De boot wordt in ieder geval weer mooi schoon:). Straks Koen maar weer wakker maken en zelf weer wat proberen te slapen!